Wiemy już, że prawidłowy rozwój w okresie dzieciństwa jest niezwykle ważny ze względu na wydźwięk w przyszłości. Dzieci w różnym stopniu i w różnym tempie przystosowują się do nowych sytuacji i warunków. Czynnikiem który może wspomóc rozwój, adaptację w grupie i podnieść samoocenę jest sport.

Taki wpływ możemy rozpatrywać w dwóch głównych przypadkach: by wspomóc i podnieść samoocenę lub ją umocnić.

W pierwszym przypadku, gdy dziecko jest nieśmiałe, niepewne swojej wartości, zachęćmy dziecko do aktywności sportowej.  Zacznie spędzać czas z rówieśnikami, otworzy się na kontakty międzyludzkie. Pierwsze osiągnięcia sportowe, wspólne mecze i treningi wyzwolą w dziecku poczucie przynależności do grupy, bycia potrzebnym, pełnienia powierzonej roli, odnalezienia swojego miejsca, podniesienia oceny własnych umiejętności, podejmowania nowych wyzwań.

Nie tylko jest tu ważna rola rówieśników, z którymi dziecko współpracuje i współzawodniczy, ale również trenerów i rodziców. Mają oni za zadanie wspierać dziecko, zachęcać do konsekwentnego uczestniczenia w ćwiczeniach, chwalić za osiągnięcia, ale też w sposób konstruktywny krytykować i motywować, by dziecko nie powielało błędów czy złego zachowania.

Drugim typem jest przypadek, gdy dziecko nie ma znaczących problemów z pewnością siebie, odnosi pierwsze sukcesy na polu sportowym. Jest ono doskonałym materiałem na kapitana drużyny czy reprezentacji. Umacnia swoją wartość w oczach innych, doświadcza akceptacji ze strony środowiska, tym samym czuje się pewnie w tym co robi i wywiera pozytywny wpływ na kolegów z grupy, jest pomocny i wspierający. Dziecko również czuje się potrzebne i ważne, ma cele, które chce i potrafi osiągać. Buduje to poczucie sukcesu i pozytywnego postrzegania własnych umiejętności. Oczywiście ze strony opiekunów należy wymagać, by na takim liderze nie wywierać zbyt dużej presji, która odniosłaby skutek odwrotny od zamierzonego.

Dobrze ukształtowane nawyki i zachowania będą procentowały na całe życie. Sport pozwala na uwolnienie emocji, które buzują w młodym człowieku. Pomaga sobie radzić ze stresem i ze zmianami zachodzącymi w ciele i psychice podczas początków dojrzewania. I znowu pojawia się znany nam już mechanizm porównywania się z innymi: jak sobie radzą z problemami, jak i gdzie szukają ich rozwiązań. Gdy dziecko nie będzie już czuło się zagubione, uwierzy w swoje zdolności i umiejętności, a tym samym jego samoocena będzie bardzo pozytywna.